hollands glorie

Wandelroute Ees Pingoruïne, Hondsrug in Drenthe

D

e wandeling ‘Ees Pingoruïne’ op de Hondsrug in Drenthe is een wandelroute voor liefhebbers van de vroegere geschiedenis in flora en fauna. De wandeling is een heel bijzondere, want je maakt gebruik van de app ‘StoryTrails’. Dit is een wandelapp die je tijdens je wandeling vertelt welke bijzondere punten je passeert. Wij hebben in ieder geval geleerd wat een pingoruïne was tijdens deze wandelroute. Ik had namelijk geen idee!

Lengte

4,5 km

Routekleur

Geen, GPS-wandeling

Vertrekpunt en parkeren

Hotel Restaurant Eeserhof, Ees

Wandelen Drenthe

Wij waren een weekendje in Drenthe, en hoewel het aantrekkelijk is om één van de bekendere wandelroutes te bewandelen, wilden we graag een minder bekende wandeling wandelen. Eentje die we nog niet kenden of het bestaan niet van wisten. We kwamen uit bij de wandeling Ees Pingoruïne, een wandelroute van StoryTrails. Voordat je deze wandeling op de Hondsrug in Drenthe gaat bewandelen, zou ik je aanraden om de app van StoryTrails eerst te downloaden. Je vindt daar tevens nog veel meer mooie (audio interactieve) wandelingen.

Ees, een dorp op de Hondsrug

Enfin, we beginnen de wandeling in Ees. Ees ligt op de Hondsrug, een prachtig historisch stukje Drenthe. Ees staat bekend om de vele pingorestanten. Nu had ik geen idee wat een pingo was, het deed mij denken aan een pinguïn. And guess what: het heeft zomaar met elkaar te maken.

Wij hebben in ieder geval geleerd wat een pingoruïne was tijdens deze wandelroute

And guess what: het heeft zomaar met elkaar te maken.

Wandeling Pingoruïne, Hondsrug Drenthe

De wandeling Ees Pingoruïne start in het dorpje Ees. Vanuit daar wandel je de Staatsbossen van Ees in en passeer je het Buinerveld. Tussen de dorpen Ees en Bruinen vind je het Buinerveld. Het Buinerveld is tegenwoordig één groot bos met heidevelden. Op allerlei plekken vind je kleine venen die zijn ontstaan in de Weichsel-ijstijd. Je vindt er ook een aantal droge gletsjerkuilen. Daar heb je ze weer, de pingoruïnes.

Wandelen Drenthe, Staatsbossen Ees

De Staatsbossen van Ees zijn bossen met een flinke geschiedenis. Tot na de Tweede Wereldoorlog werden op de grond die niet geschikt was voor landbouw bossen aangelegd. Vanaf 1916 zette de overheid werklozen in om te bebossen. Je kunt je voorstellen dat het bos in korte tijd enorm toenam. Waar in 1900 nog maar 9.000 hectare bos bestond, was dit in 1970 al toegenomen tot 24.000 hectare. En dat allemaal door de verplichte werkverschaffing van werklozen. 

Werkverschaffing: toename van bos

Ook na de werkverschaffing zorgde het bos voor vele handen werk: het bos moest bijgehouden worden. Er werden tot in de jaren ‘50 nog seizoensarbeiders te werk gesteld. Daar kwam in 1960 een einde aan. Staatsbosbeheer nam vanaf dat moment vaste bosarbeiders in dienst, die we nu kennen als de boswachter.

Wandelen Drenthe, pingoruïnes en gletsjerkuilen

Vanaf de Staatsbossen van Ees wandel je het Buinerveld op waar je diverse pingoruïnes vindt. Pingoruïnes of gletsjerkuilen zijn overblijfselen uit de Weichsel-ijstijd (zo’n 73.000 jaar geleden). In die tijd was de grond permanent meters diep bevroren. 

De heuvels van Drenthe

Nog steeds zie je hier en daar in het landschap van Drenthe heuvels, dit zijn overblijfselen van de enorme ijsheuvels die hier in de laatste ijstijd zijn gevormd. In Nederland kennen we alleen nog maar de ruïnes van de ijsheuvels, omdat ons klimaat te warm is. Echte ijsheuvels zoals we dat vroeger kenden, vind je vandaag de dag nog in onder andere Siberië, Canada en op Spitsbergen.

Pingoruïnes of gletsjerkuilen zijn overblijfselen uit de Weichsel-ijstijd

Gletsjerkuil Buinerveld

Als je over het Buinerveld wandelt, kun je je maar moeilijk voorstellen dat deze kuilen enorme ijsheuvels waren: bulten van ijs, bedekt met grond. Door de constante aanvoer van grondwater, werd de ijsheuvel groter. Het ijs kon namelijk maar één kant op en dat was naar boven. Denk vooral niet dat het een kleine heuvel was, pingoheuvels konden wel enkele tientallen meters hoog worden en zelfs honderden meters breed. Ze lagen als een soort lens op de grond. 

De gesmolten gletsjerkuilen

Alleen tijdens de kortstondige zomers smolt het bovenste gedeelte van de ijsheuvel. Uiteindelijk smolten de ijsheuvels volledig en stortte het labiele ijs in. Het zorgde voor een krater in de grond, waar tegenwoordig water in staat. In veel andere pingoruïnes groeien venen. 

Bruinerveld en pingoruïnes

Tijdens deze wandeling ‘Ees Pingoruïne’ passeer je één van de grootste ijskuilen van Nederland. Deze ijskuil vind je op het Buinerveld, waar je tijdens deze wandeling overheen loopt. Deze gletsjerkuil is een bijzondere: hier staat namelijk geen water in. De Hondsrug is hier betrekkelijk hoog, hier bestaat de ondergrond uit grof zand, daar zakt het regenwater heel snel in weg. Bij Ees vind je twee droge ijskuilen achter elkaar. 

Ees en Pingoruïne, wandelen Drenthe

Vanuit de heidevelden van het Buinerveld, loop je via bossen en weilanden weer terug naar het dorpje Ees. Met een heleboel historische informatie rijker!

Bij Ees vind je twee droge ijskuilen achter elkaar

Wandelen

Alles op een rijtje

4.1/5

Wandelroute

Ees Pingoruïne

Lengte

4,5 km

Soort wandeling

GPS-wandeling

Start- en eindpunt

Parkeerplaats Hotel Restaurant Eeserhof, Ees (gratis)

Horeca

Hotel Restaurant Eeserhof, Ees

Honden

Toegestaan, mits aangelijnd

Praktische tips

  • Download voordat je deze wandeling gaat starten de StoryTrails-app, je ziet dan direct waar je wandeling ongeveer heengaat.
  • De video’s in de app van StoryTrails zijn erg handig, zeker als je de pingoruïne nadert. Als ik niet had geweten dat dit zo’n gletsjerkuil was, was ik er waarschijnlijk voorbij gelopen.

Meer inspiratie

Author

  • Kelsey Obdeijn

    Ik ben Kelsey en ik grap weleens dat het hiken door mijn aderen stroomt. Met mijn camera op zak ga ik te voet op zoek naar de mooiste, meest onbekende plekken in Nederland. Plekken met een verhaal, een geschiedenis en bijzondere dieren.

    Met mijn roots in het historische Deventer is wandelen door de geschiedenis er met de paplepel ingegoten. Hoewel. Als kind vond ik wandelen verschrikkelijk. Het duurde te lang. Het ging te traag. Mijn voeten deden pijn.

    Bijzonder genoeg zijn dat nu precíes de zaken die ik zo waardeer: de wereld ontdekken in een rustiger tempo. Die zere voeten neem ik er na 15 km graag voor lief bij.

    View all posts